Είναι ο ουρανός που έριξε ένα βουβό δάκρυ. Μη το δει κανείς, μήτε η καρδιά του να το ακούσει. Μέσα στο πυκνό σκοτάδι ταξίδεψε και με τα σύννεφα μοιράστηκε τη θλίψη του. Ένα δάκρυ ασήμαντο, άσκοπη και ανεξήγητη η ύπαρξη του.
Ποιος θα το καληνυχτίσει; Τα άστρα απομακρύνθηκαν και το ξημέρωμα δε θέλησε να έρθει. Ένα δάκρυ στον ουρανό και η νύχτα παρέμεινε νύχτα.
Ποιος θα το δικαιολογήσει; Εμπόδιο στάθηκε στην εμφάνιση της ημέρας και όλοι το αρνήθηκαν. Ένα δάκρυ που πολλοί φοβήθηκαν.
Ποιος θα το πλησιάσει; Υποψίες πως θα παγώσει την ήδη ψυχρή καρδιά τους. Ένα δάκρυ που μιλάει γι' αγάπη. Κι όμως φίλοι κι έρωτες το απαρνήθηκαν.
Ποιος θα το καταλάβει; Νομίζουν πως κουβαλάει πόνο. Νομίζουν πως τρυπάει. Νομίζουν πως πληγώνει.
Ένα δάκρυ που ταξιδεύει στον ουρανό. Κι ενώ νομίζει πως ο κόσμος απομακρύνεται, έχει ήδη ξεκινήσει μια δική του πορεία.
Ποιος θα το ακολουθήσει; Έχει ήδη φτάσει στον ήλιο. Ένα δάκρυ που εξατμίστηκε σε ένα υπόβαθρο γεμάτο φως, αφήνοντας πίσω του τρικυμίες από όνειρα.
Ποιος θα το θυμάται;
Ένας άνθρωπος που μόλις ξύπνησε.
Ένα δάκρυ που πια δεν υπάρχει.
Σε χαιρετώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρον το κείμενο που έγραψες και σε συγχαίρω.. παρουσιάζει όμορφες εικόνες και σε παραπέμπει σε αρκετές σκέψεις!
Σου έχω ένα βραβειάκι αγάπης στο blog μου, http://palomita-in-stars.blogspot.gr/2015/10/blog-post.html, αν θέλεις μπορείς να το συνεχίσεις, αν δεν το επιθυμείς είναι κατανοητό!
Καλό Σαββατόβραδο!
Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου. Χαίρομαι να βλέπω απόψεις άλλων ατόμων για αυτά που γράφω, είτε είναι καλές ή κακές.
ΔιαγραφήΕίδα το βραβείο σου και οφείλω να ομολογήσω πως μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον αυτή η αλυσίδα. Απ' ότι καταλαβαίνεις επισκέπτομαι το blog μου σπανίως, γι' αυτό και η αργοπορημένη απάντηση.
Καλή συνέχεια και αναμένω την επόμενή σου ανάρτηση!