Το πυκνό σκοτάδι απλώθηκε απέραντο και απαγόρεψε, θαρρείς με επιβλητικό ύφος, κάθε τι όμορφο, κάθε τι ζωηρό, κάθε τι ζωντανό. Κρύφτηκαν όλα στη σκιά του και δεν τόλμησαν να ξαναβγούν. Η σιωπή ακούστηκε δυνατά σε οτιδήποτε κενό και άδειο· ξεκινώντας από τους άδειους δρόμους και καταλήγοντας στις κενές ψυχές των ανθρώπων. Είναι πλέον απίθανο να δεις σπίθα φωτός στο σκοτάδι. Όλα παραδίνονται σε αυτό σαν μικρά παιδιά στη ζεστή αγκαλιά της μητέρας τους. Το αποδέχονται. Δεν θα ψάξουν να βρουν το φως, διότι πιστεύουν ότι είναι ανούσιο και δεν φέρνει καμία διαφορά. Αλίμονο σε αυτούς που έζησαν τον ήλιο και τώρα τον απαρνιούνται. Αλίμονο και στους άλλους, που δεν τολμούν για μια στιγμή να αναζητήσουν την πηγή τους φωτός. Αλίμονο και σε εμάς, που δεν μπορούμε πια να βρούμε τον δρόμο της επιστροφής γιατί τα αστέρια έχουν σβήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου