Οι σκέψεις λύνονται και μες στον πανικό γίνονται λέξεις.
Λέξεις που ξεδιπλώνονται σε κάποιο παλιό, ξεθωριασμένο χαρτί, που το μελάνι λεκιάζει και αφήνει και αφήνει στίγματα της δικής του πνοής. Οι λέξεις παραμένουν λέξεις. Για κάποιους είναι σκόρπιες λέξεις, για κάποιους άλλους λέξεις με κάποιο νόημα. Για κάποιους ίσως λέξεις με σκόρπια νοήματα. Ποια αυθαίρετη πηγή έμπνευσης μπορεί να δώσει νόημα στις λέξεις αυτές; Λέξεις που ύστερα γίνονται όνειρα και είναι πιθανών προορισμένα για κάποιο παραμύθι.
Μη το πεις πουθενά, μα μου αρέσει να ονειρεύομαι μέσα από τις λέξεις. Που και που ταξιδεύω με τις λέξεις που ξεδιπλώνονται σε κάποιο παλιό, ξεθωριασμένο χαρτί, που το μελάνι μου λεκιάζει και αφήνει στίγματα της δικής μου πνοής. Κάποιες φορές, για μένα οι λέξεις είναι παραμύθια, με ιδιάζοντα νοήματα. Τι σημασία έχει το ταξίδι αν δεν κουβαλάει μέσα του ένα όνειρο, οδεύοντας σε ένα παραμύθι; Τα όνειρα καθ' αυτά στιγματίζουν τις σκέψεις και όταν οι σκέψεις γίνονται λέξεις παραμένουν σε ένα χαρτί, ξεχασμένο κάπου, σε κάποια άκρη ενός παλιού φθαρμένου ονείρου...
