Είναι ο ουρανός που έριξε ένα βουβό δάκρυ. Μη το δει κανείς, μήτε η καρδιά του να το ακούσει. Μέσα στο πυκνό σκοτάδι ταξίδεψε και με τα σύννεφα μοιράστηκε τη θλίψη του. Ένα δάκρυ ασήμαντο, άσκοπη και ανεξήγητη η ύπαρξη του.
Ποιος θα το καληνυχτίσει; Τα άστρα απομακρύνθηκαν και το ξημέρωμα δε θέλησε να έρθει. Ένα δάκρυ στον ουρανό και η νύχτα παρέμεινε νύχτα.
Ποιος θα το δικαιολογήσει; Εμπόδιο στάθηκε στην εμφάνιση της ημέρας και όλοι το αρνήθηκαν. Ένα δάκρυ που πολλοί φοβήθηκαν.
Ποιος θα το πλησιάσει; Υποψίες πως θα παγώσει την ήδη ψυχρή καρδιά τους. Ένα δάκρυ που μιλάει γι' αγάπη. Κι όμως φίλοι κι έρωτες το απαρνήθηκαν.
Ποιος θα το καταλάβει; Νομίζουν πως κουβαλάει πόνο. Νομίζουν πως τρυπάει. Νομίζουν πως πληγώνει.
Ένα δάκρυ που ταξιδεύει στον ουρανό. Κι ενώ νομίζει πως ο κόσμος απομακρύνεται, έχει ήδη ξεκινήσει μια δική του πορεία.
Ποιος θα το ακολουθήσει; Έχει ήδη φτάσει στον ήλιο. Ένα δάκρυ που εξατμίστηκε σε ένα υπόβαθρο γεμάτο φως, αφήνοντας πίσω του τρικυμίες από όνειρα.
Ποιος θα το θυμάται;
Ένας άνθρωπος που μόλις ξύπνησε.
Ένα δάκρυ που πια δεν υπάρχει.
