ΠΕΘΑΙΝΕΙ Η ΕΛΠΙΔΑ;

Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι που σκυθρωποί έχουν μάθει να περπατούν τις μέρες τους, και οι στιγμές τους περνούν σαν αέρας που φυσάει η λήθη. Μήτε ξεκινούν, μήτε σταματούν. Ίσως να φταίει που ακόμη δεν γνωρίζουν τι είναι αυτό που ψάχνουν. Ξεχνιούνται κολλημένοι σε ένα χαοτικό φαύλο κύκλο. Ξεχνούν τα χαμόγελα, τη μουσική, τα βλέμματα, το σκίρτημα της ίδιας τους της ψυχής. Ξεχνούν οι άνθρωποι. Ξεχνούν και σκοτώνουν ό,τι τελευταίο τους έχει απομείνει. Σβήνει η υπομονή, μαζί και η ελπίδα… Ποια ελπίδα;  
Πεθαίνει η ελπίδα;
Λένε πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Πέθανε η ελπίδα;
Η ελπίδα δεν πεθαίνει.
Και στο τέλος; Όταν έρθει το τέλος; Πεθαίνει τελευταία;
Η ελπίδα δεν πεθαίνει τελευταία.
Η ελπίδα δεν πρέπει να πεθαίνει ποτέ.

Φύσηξε η λήθη

σε όλων των κόσμων τις στιγμές.

Εχάθη η ζωή μας

σε κάποιου ονείρου το παραστράτημα.

Τι κι αν είμαστε

όνειρο μέσα σε κάποιο όνειρο;

Πεθαίνει η ψυχή μας

μέρα με τη μέρα.