Ονειροπολώ.
Αφουγκράζομαι.
Χορεύω.
Πετάω.
Τα φτερά μου είναι ελαφριά και πρόθυμα ανοίγουν για ένα μικρό ταξίδι
μέσα από γνώριμες και ήρεμες σκέψεις.
Νιώθω.
Θυμάμαι. Ξεχνάω.
Ξαναζώ.
Η αλήθεια πίσω από τα μάτια είναι ότι κρύβουν μυστικά μονοπάτια οδηγώντας
τη σιωπή στο φως.
Κοιμάμαι.
Σκέφτομαι.
Φοβάμαι.
Αργώ.
Περπατώ.
Όλα είναι δρόμος, διαθέσιμος μα γεμάτος εμπόδια και δυσκολίες.
Άραγε πως αντιμετωπίζεις φόβους κι όνειρα αν πρώτα δεν τα γνωρίσεις;
Μοναξιά.
Θλίψη.
Εγωισμός.
Σκοτάδι.
Βροχή.
Θα βρέξει και θα ξεπλύνει βάσανα και πόνους. Θα βρέξει και η μελαγχολία
παραδόξως θα ανθίσει.
Να βρέξει. Να βρέξει για να έχουμε την ευκαιρία να χορέψουμε κάτω από
τις σταγόνες της βροχής.
Λυγίζω.
Φωνάζω.
Κλαίω.
Συγχωρώ.
Αγαπώ.
Αγαπώ γιατί αγάπη σημαίνει να αγαπάς. Να αγαπάς όσο η καρδιά σου το αντέχει
και όσο το αντέχει να αγαπάς περισσότερο.
